Rond 1863 zongen enkele vrienden op een zomeravond betoverende liedjes aan de oude vismijn. Een jaar later kwam er een heus festival van, en toen ook dat een groot succes werd, vormde zich de zangvereniging Kunst en Vreugd. Het ging allemaal niet onopgemerkt voorbij aan de muzikanten van de toenmalige Beverse harmonie Sint-Cecilia. Verschillenden onder hen maakten een zijsprong en gingen de zangers van Kunst en Vreugd begeleiden. Polyvalentie en flexibiliteit kende men in die tijd ook al, want Charel Strijbol was de dirigent van Sint-Cecilia, en ging fluit spelen bij Kunst en Vreugd. Sint-Cecilia’s ‘bombardon’ Miel Verstraeten begeleidde de zangers dan weer op zijn klarinet. Geen half werk, dat moet ook voorzitter Verhaert en zijn ‘bestier’ gedacht hebben toen zij Kunst en Vreugd in 1873 omvormden tot een fanfaremaatschappij.
De beide verenigingen naast elkaar, dat zorgde lange jaren voor intriges en oplaaiende emoties. Maar uiteindelijk eindigt ook deze stomme film met een happy end, en rond de eeuwwisseling werden beide verenigingen één: Harmonie Kunst en Vreugd. Dirigenten met klinkende namen als Gust Vermeulen, Miel Verstraeten, Romain De Rop en Fons Hillegeer leidden Kunst en Vreugd in de eerste helft van de 20ste eeuw tot een steeds hoger muzikaal niveau.
Maar er waren ook tegenslagen. Na beide wereldoorlogen brak in 1956 een brand uit in zaal Hindra, waar Kunst en Vreugd zou gaan optreden. De volledige muziekbibliotheek en heel wat instrumenten gingen verloren. Maar door giften van de Beverse bevolking kwam onze vereniging sterker terug. De stuwende kracht was een nieuwe dirigent die ook niet van half werk hield: Denis Nicolas. Hij leidde Kunst en Vreugd tot de hoogste muzikale trede in de amateurmuziek, de ere-afdeling, en richtte in 1973 een jeugdorkest op binnen Kunst en Vreugd. Op de eerste repetities volstonden een tiental vingers om de aanwezige jongelingen te tellen.
Onze huidige voorzitter was één van hen. Ze werden bijgestaan door enkele muzikale veulens met iets meer jaren op de teller, zoals Rudy Baert en Paul Goossens. Nog steeds in 1973 was er nog tijd om honderd jaar Kunst en Vreugd te vieren onder het wervende motto ‘Een zomer vol muziek te Beveren’.
Het werd 1978 en Bert Peeters werd dirigent van beide orkesten. Danny De Dobbeleer, een ander prominent figuur uit het grote geschiedenisboek van onze vereniging, volgde hem in 1988 op. Als multitasker in een lange traditie, was hij dirigent van beide orkesten en tegelijk leraar aan de Beverse Muziekacademie. Hij zorgde voor een brede instroom van jonge, opgeleide muzikanten. Met het nieuwe millennium kwam een nieuwe dirigent: Gert D’Haese. Als professioneel slagwerker bouwde hij de muzikale finesse van ons harmonieorkest uit in een strak ritme. Hij kon daarbij rekenen op jeugddirigenten Stephan De Witte, Erwin Verbist, Maarten Van Houts, Pieter Vandermeiren, Sven Ysewyn en Joachim Simoens. Sinds 2017 boetseert ook Kris Cole mee aan de toekomst van Harmonieorkest Beveren. Hij bezielt op zondagmorgen onze allerjongste muzikanten, de Mini ’s, in samenwerking met de Gemeentelijke Muziekacademie. Het jaar 2023 werd een mijlpaal voor Harmonieorkest Beveren. We vierden de 150ste verjaardag van onze vereniging met vier unieke evenementen. Het eerste was een jubileumconcert met alle drie de orkesten op het podium van Ter Vesten, en er werd onder meer met Commusication een werk in première uitgevoerd dat door Stijn Roels voor onze harmonie werd gecomponeerd. In mei was het tijd voor Pop In Concert, een evenement voor een publiek van meer dan duizend toeschouwers. De organisatie van licht, geluid, muziek, infrastructuur, catering, ontvangst, marketing en promotie heeft de werking van onze vereniging voorgoed op een nieuw niveau gebracht. Met Koor in Concert volgde een unieke samenwerking met koor Acantus in de kerk van Haasdonk. En tijdens Concert in Space tenslotte, vuurden de jongste leden van onze vereniging vanuit jeugdhuis Togenblik een raket af, als orgelpunt van een bijzonder succesvol feestjaar.
Het is 2024. We zijn intussen 151 en vitaler dan ooit!
